Az sonra edebiyat dersim başlayacak.
Konu: Güney Amerikalı uçuk ve aykırı sürrealist yazar Borges.
Gabriel hocamın soracağı soruyu şimdiden biliyorum, Borges’in “Güney” adlı hikayesini okudun mu Şenay?” diye soracak.
Bense, hocam kibrit çaksan havaya uçacak insanlar var diyeceğim.
Neden diye sorgulayacak..
Kaybettiklerimize, hayal kırıklıklarımıza ve acılarımıza kaldırdık dün gece kadehlerimizi Gabriel.
Ehh ondan sonra ne yaptın Şenay?
Sonra kalktım yine yüreğimdeki aşka yenik düştüm diyeceğim ve ekleyeceğim,
Gabriel, sonsuz bir okyanusun ortasında yelkensiz bir gemi gibi çarkına tükürdüğüm çarka kapılmamak için boğuşuyorum diyeceğim..
Okumadın mı? diye soracak.
Okudum diyeceğim.
Anladın mı Borges’i diye soracak.
“Borges beni anlamış mı hocam?” diyeceğim.
Ben bu sıralar Nazım okuyorum, hasretinden prangaları eskiten Ahmed Arifi okuyorum Gabriel. Sahi Borges, sen nasıl marjinal bir adamdın.. Nazım gibi, Cemal gibi, Edip gibi, Ahmed gibi, Nesimi gibi, Pir Sultan Abdal gibi, Özdemir gibi, Hayyam gibi, Yüce Papaz gibi, biraz da benim gibisin Borges..
Soru sorma Gabriel, kafamı karıştırma benim! İç dünyama kadar girdin be azizim, içimde kopan fırtınaları, tufanları görüyor musun? Bu fırtınalar bir gün diner mi Gabriel?
Ne fırtınası mı? Aşkın, sevdanın, sevginin, insanlığın, saygının fırtınaları Gabriel!
Sen hiç aşık oldun mu Gabriel? Ben oldum, içimde uçsuz bucaksız bir aşk var, doğaya, insanlara, çocuklara, şiirlere, güneşe, bulutlara, aya ve ….
“Ve ne Şenay?”
Boş ver Gabriel..
Bu arada, Yüce Papaz hatırlıyor musun Edip’in “Masa da masaymış ha” şiirini okumuştun bana, memlekete karşı çayımızı yudumlarken.
O masaya Zülfikar’ı da koymuş muydu adam?
Sen Zülfikar’ın ne olduğunu biliyor musun Gabriel?
Sahi Yüce Papaz, adalet neydi?
Cumhuriyetin büyümeyen asi kızı,
Şenay Tosun
